Lear heeft er genoeg van. Zijn kroon houdt hij op, maar zijn rijk zal hij verdelen onder zijn dochters. Langs zijn neus weg vraagt hij hoeveel zijn 'teerbeminden' van hem houden. Hun antwoord is zoet, zoeter, ongezoet. Nog diezelfde dag moet Lear aan de lijve ondervinden hoe snel een hart vertrappeld wordt.
